Στη Βαστίλη για διακοπές!!!

Από που να το πιάσεις κ πως να αρχίσεις να λες κ πάλι μια από τα ίδια. Θα σε πουν γραφικό. Μας κουρασες ρε μλκ θα ακούσεις να σου λενε. Πως είναι δυνατόν να μας λες ξανά κ ξανά τα ίδια κ τα ίδια. Έχεις την εντύπωση πως εμείς δε τα κατανοουμε? Μπαμπά, μπαμπά ξύπνα. Είναι 11 η ώρα. Καλα παιδί μου σηκώνομαι. Το κεφάλι είναι βαρύ και έχεις ένα πιάσιμο στον αυχένα. Με βαραγε ο ανεμιστήρας το βράδυ κ οι παρωτιδες μου δεξιά είναι πρησμένοι. Πλύσιμο τα μούτρα βούρτσισμα τα δόντια. Βερμούδα μπλούζα ποδεση κ είμαι έτοιμος. - Και τώρα που ξύπνησα τι θα κάνουμε ματιά μου? -Πάμε βόλτα με το αμάξι μπαμπά εχω να σου βάλω νέα τραγούδια να ακούσεις. - Και δε τα ξέρω? -Μπα δε τα έχεις ακούσει. Ξεκινάμε από Ίλιον μέχρι να φτάσουμε στη Λιοσίων έχω ακούσει 3 τραγούδια που γνωρίζω αλλά δε της το λέω. Με πιάνει το φανάρι έξω από ένα μπουρδελο στη Λιοσιων εκείνη την ώρα μου λέει "άκου ένα καινούριο" το ακούω κ μ αρέσει πολύ. Όντως καινούριο και ο στίχος είναι καλός. -Σαρεσε η συναυλία εχθές? -Ναι ήταν πολύ ωραία είχε παλμό, τραγούδαγα τρεις ώρες. Και θυμήθηκα τα δικά μου στο κάστρο της Χαλκίδας συναυλίες με το ξάδερφο αλλά κ άλλους φίλους μου. Εκεί στα 16 17 χρόνια σκαστός πολλές φορές, άγχος για να πάω άγχος για να γυρίσω. Κ μια φορά το αμάξι έμεινε στο δρόμο μετά την Ερέτρια. Τι να δικαιολογησεις... Τα χρόνια περνάνε. Η Κατερίνα πάει σε live κ εγώ είμαι απέξω κ περιμένω. Εχθές 2 κορίτσια φιλιούνται με πάθος εξω από τη τεχνοπολη εγώ πιο πίσω, ενώ μπροστά μου ένας άλλος μπαμπάς. Φαίνεται νευρικός. Γυρνάει το κεφάλι του κ βλέπει τον έρωτα των κοριτσιών στο φιλί τους. Φρικάρει. Βγάζει το τηλέφωνο βιαστικά από τη τσέπη. Το βάζει στο αυτί. -Γρήγορα... -Τσακισου. -Είμαι απέξω, σε περιμένω. Δε ξέρω τι απάντηση πήρε. Τα κορίτσια σταματάνε να φιλιούνται κ γελάνε... Εκείνος απομακρύνεται μην κολλήσει τίποτα από τον έρωτα κ πάει μπροστά στην είσοδο-έξοδο. Για φαντάσου. Ένα φιλί μπορεί να χαλάσει το βράδυ ενός παιδιού σε μια συναυλία. Ένα φιλί αγνώστων ανθρώπων. Μα είναι φιλί ανάμεσα σε ανθρώπους του ίδιου φυλου. Και εσένα τι σε νοιάζει? Άκουσα τη παπατζα που είπε ο Μητσιάς. Μου θύμισε το πατέρα μου. Θεωρώ ότι πρέπει να κρίνουμε τα πράγματα σύμφωνα με την ιστορική τους περίοδο, και τους ανθρώπους σύμφωνα με την ηλικία τους. Δεν είχα απαίτηση ο πατέρας μου να δεχτεί τους ομοφυλόφιλους. Να μη προκαλούν μου έλεγε. Λες κ μας ρώτησαν εμάς αν εμείς τους προκαλούμε. Λες κ πρέπει σε όλα να βάζουμε το κριτήριο της πρόκλησης κ της ορθής συμπεριφοράς. Είδαμε κ αυτούς με τα κοστούμια κ τις γραβάτες. Οι πιο ηθικοί άνθρωποι που γνώρισα ήταν κάτι πουτανες που ερχόντουσαν να φάνε στο φαστ φουντ που δούλευα στον Άγιο Παντελεήμονα μόλις σχολουσαν. Επίσης ακόμα πιο ηθικοί ήταν οι δύο τραβεστί από τη Πάτρα. 2 μέτρα παλικάρια όταν ερχόντουσαν πριν πιάσουν δουλειά, τους ζηλεύες. Λεβέντες κ ας γελάτε, 2 παλικάρια που θα μπορούσαν να έχουν οποία γυναίκα θελαν. Ε το θέμα ειναι ότι δε θέλανε γυναίκα ρε Μάγκα μου τι να κάνουμε. Ένα βράδυ αργά κατά τις 2 μπαίνει μια τραβεστί στο μαγαζί, μου λέει πεταχτά "φτιάξε μου ένα σάντουιτς περιποιημένο και επιστρέφω" χαμπάρι δε πήρα. Έμπαιναν έτσι κ αλλιώς λογίων λογίων άνθρωποι. Δεν έδωσα βάση. Σε 20 λεπτά έρχεται ο ένας από τους 2 λεβέντες πατρινούς. -Ρε συ μου το ετοιμασες το φαγητό? -μωρέ Λεφτερη χαζεψες? Ποιο φαγητό? -μωρέ τζαζλο είσαι εσύ... Δε με κατάλαβες δηλαδή μου απαντά? Κάνω το συνειρμό... Μου βγαίνει μόνο ένα -τι λες ρε πουστη... Ε όχι κ πουστης μου απαντάει... Κοτζάμ καυλομαξιλαρο... Καναμε παρέα για κάνα 2μηνο. Χάθηκαν μετά δε ξέρω που κατέληξαν. Μου μάθανε καλιαρντά. Τα μίλαγα καλά αλλά τα ξέχασα. Η φιφα και η γουδα... Οι τεκνιτσες οι καζαμπλανκες και οι ακουραβελτες... Γλώσσα που δε μιλάς ξεχνιέται λένε. Έτσι κ τα Γαλλικά μου τα άφησα σε πτυχίο στο τοίχο... Ενα άλλο ξημέρωμα κατά τις 6 νύσταζα. Μπαίνει μέσα η Μαρία. Γνωστή πορνη από σπίτι στον από πάνω δρόμο. Από πίσω της τρέχει ένας μπάρμπας κ του τρέχουν τα σάλια. Γιώργη σώσε με από αυτό το ραμολιμεντο κ θα κερνάω για ένα μήνα πιπες. Ρε μλκ τι έπαθες της λέω... Γεροντοερωτας μου λέει... Θέλει να με σώσει από το μπουρδελο. Τον προγγιξαμε το γέρο. Έμεινε η Μαρία εφαγε. Σχόλασα στις 7, θέλω βόλτα με τη μηχανή μου λέει. Πήγαμε για καφέ στο ΜΟΝΑΣΤΗΡΆΚΙ. Πλατεία Αββυσηνιας με τους πάγκους από τα παλιατζιδικα να στήνονται εκείνη την ώρα. Πάνε και 22 23 χρονια πια. Πάμε σπίτι μου μου λέει. Ρε Μαράκι μια χαρά παρέα κανουμε, δε το έχω γω με τα πληρωμένα κ τα κερασμένα. Κάτι πάει λάθος στο δικό μου κεφάλι κ η καυλα ξεκινάει από το πάνω κεφάλι. Μείναμε φίλοι για καιρό κ οπότε με έβλεπε μου έλεγε σου χρωστάω κέρασμα... Δε χρωστάς τίποτα της απαντουσα. Ένα άλλο βράδυ μπαίνει στο μαγαζί γνωστο κορίτσι της γειτονιάς που τη κοιτάζω κ με κοιτάζει κάθε φορά. Είμαι έτοιμος εκείνο το βράδυ να της ζητήσω τηλεφωνο. Facebook τότε δεν υπήρχε πάρα μόνο mirc αλλά τρέχα γύρευε. Της ετοιμάζω φαγητό κ της ζητάω τηλέφωνο... Μου χαμογελάει. Γράψε μου λέει... 697......... Εκεινη την ώρα κ πριν μου πει όλο τον αριθμό μπαίνει στο μαγαζί Ο Μισελ... Ο Μισέλ ηταν τότε 60 χρόνων είχε gay bar στο Κολωνάκι κ φράγκα πολλά. Μωρό μου πόσο καιρο θα είμαι τρελαμένος μαζί σου??? Φωνάζει δυνατά κ με κοιτάει. Το κορίτσι που ψήνω γυρνάει τον κοιτάει κ γυρνάει κ κοιτάζει κ εμένα. Η φάτσα μου έχει παγώσει. Τι λες ρε νούμερο του απαντάω. Η κοπέλα δε μου δίνει το τηλέφωνο κ φεύγει χωρίς να πάρει το φαγητό της. Δεν ξαναπέρασε από το μαγαζί. Όχι όσο δούλευα εγώ. Από τα νεύρα μου πέταξα στο Μισέλ τη σπάτουλα που βάζουν βούτυρο. Μωρό μου θα με σκοτώσεις με τόσο βούτυρο από τη χοληστερίνη, μου απαντάει κ γελάει μανιασμενα. Εγώ δε ξέρω τι να κάνω κ βάζω κ εγώ τα γέλια. Με το Μισέλ έκανα τις πιο σπουδαίες κουβέντες αναφορικά με επιχειρήσεις κ αυτοκίνητα. Με πείραζε συχνά αλλά ήξερε πού είναι το όριο της πλάκας. Έχω ιστορίες να λέμε μέχρι αύριο. Σκοπός είναι να κατανοησουμε όλοι οτι πουστη δε κανει κάποιον ή ερωτική του κατεύθυνση αλλά το πως φέρεται στους άλλους. Ομοφυλόφιλος ή όχι καθένας έχει το δικαίωμα στην επιλογή του. Αναφορικα τώρα με το πως προκαλεί κάποιος εγώ έχω να πω τούτο. Προκλητικό για μένα είναι να πάω να βάζω 20 ευρώ βενζίνη κ το αμάξι να σκάει στα γέλια, προκλητικό είναι το σουβλάκι να κάνει 1500 δραχμές. Προκλητικό ειναι να έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ κ ο κόσμος να κάνει χαρακίρι. Το γεγονός ότι 2 άνθρωποι φιλιούνται κ αγκαλιαζονται δεν είναι προκλητικό αλλά ανθρώπινο. Τώρα αν σας θίγουν το δικό σας αξιακο κώδικα τότε οκ μη σκατε. Κάποια μέρα η γη θα έχει ξεβρωμισει από μένα κ από εσάς. Είναι νομοτελειακο ο κόσμος να προχωράει μπροστά. Οπότε ας ελπίσουμε η νέα γενιά να μην έχει τις αγγυλωσεις του παρελθόντος αναφορικά με τις επιλογές του διπλανού της. Επίσης να μην ψηφίζει ηλιθιους από όπου κ αν προέρχονται. Ακούστε κ το τραγουδάκι... Μου είπε η μικρή ότι είναι καινουριο. Υγ1. Αλλα πήγα να γράψω κ αλλού κατέληξα. Έτσι μόνο κ μόνο για να προκαλέσω φαίνεται... Να προκαλέσω τη βλακεια που μας δέρνει. Μπορούμε να βγούμε τωρα έξω κ να βρίσουμε με μανία το πουστη κ τη λεσβια. Το κολοαλβανο κ τον ανάπηρο. Να βγάλουμε το μίσος κ τη βρωμιά που μας πνίγει στο πρόσωπο του παιδιού που πουλάει λουλούδια στα φανάρια. Κ αφού τα κάνουμε όλα αυτά να βάλουμε ένα κοστούμι κ να πάμε στον εσπερινό κ να κάνουμε έναν μεγάλο σταυρό. Την επομένη να πάμε σα καλοί πιστοί να πληρώσουμε τη ΔΕΗ αφού βάλουμε τη βενζίνη με 3 ευρώ στο αμάξι 20ετιας με όνειρο να πάρουμε ένα ηλεκτρικό με επιδότηση. Υγ2. Αν θα με ψάξεις, θα'μαι στη πύλη... Θα ονειρεύομαι να κάψω τη Βαστιλη...